Ulepszenia oraz tworzenie programów własnych w Banku wpisuje się w definicję „prac rozwojowych”. Po pierwsze, należy stwierdzić, że są to działania mające na celu wytworzenie programów ułatwiających działalność banku, a przez to przekładających się pozytywnie na osiągane przychody. Dodatkowo, należy mieć na uwadze, iż czynności wchodzące w skład Ulepszeń i Programów Własnych mają kreatywny charakter przez co nie można ich uznać za czynności rutynowe, które ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych – zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych programy komputerowe stanowią utwory, czyli zgodnie z art. 1 ust, 1 tej ustawy, przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Podkreśla to twórczy charakter Ulepszeń oraz tworzenia Programów Własnych. Nie mogą one zatem być uznane za prace rutynowe.
Zgodnie z definicją prac rozwojowych zawartą w MSR 38 prace rozwojowe są praktycznym zastosowaniem odkryć badawczych lub też osiągnięć innej wiedzy w planowaniu lub projektowaniu produkcji nowych lub znacznie udoskonalonych materiałów, urządzeń, produktów, procesów technologicznych, systemów lub usług, które ma miejsce przed rozpoczęciem produkcji seryjnej lub zastosowaniem. Rozumienie prac rozwojowych dla celów rachunkowych jest zatem zbliżone do znaczenia tego terminu na gruncie UPDOP. W konsekwencji, spełnienie przesłanek z MSR 38 oznacza, że także dla celów podatkowych ponoszone przez Wnioskodawcę koszty stanowią koszty prac rozwojowych.
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Banku, analizowane wydatki związane z ulepszeniami oraz programami własnymi powinny stanowić koszty prac rozwojowych w rozumieniu art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Powyższe konkluzje znajdują potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych – np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 lutego 2015 r. (sygn. IPPB5/423-1156/14-2/AM) oraz w powiązanej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 lutego 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.67.2019.1.MR): Spółka jest uprawniona do odliczenia wydatków poniesionych w ramach Projektów w roku, w którym zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, niezależnie od tego kiedy zostały one faktycznie poniesione i alokowane do wartości początkowej danej wartości niematerialnej i prawnej. Zaś w celu dokonania odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2a ustawa o p.d.o.p., Spółka powinna dokonać wyłączenia części odpisu amortyzacyjnego od Projektu, w proporcji, w jakiej w wartości początkowej danego Projektu nie pozostają koszty wymienione w art. 18d ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2 ustawy o p.d.o.p., ustalone na dzień dokonywania odpisu.
Należy zauważyć, że ustawodawca uzależnił w pierwszej kolejności możliwość dokonania odliczenia kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej od faktu, czy koszty te wypełniają definicję kosztów uzyskania przychodów. Ponadto wskazać należy, że ustawodawca nie przewidział dla celów ulgi badawczo-rozwojowej szczególnej definicji poniesienia kosztów uzyskania przychodów jak również momentu ich poniesienia. W tym miejscu wskazać należy na treść art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p., zgodnie z którym odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono dane koszty kwalifikowane. Oznacza to, że Wnioskodawca w danym roku podatkowym jest uprawniony do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do tych kosztów kwalifikowanych, które zostały przez niego rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w tym roku podatkowym. Zatem, moment zaliczenia (potrącenia) wydatków dotyczących działalności badawczo-rozwojowej do kosztów uzyskania przychodów decyduje o momencie, w którym podatnik uprawniony jest do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową w związku z ponoszonymi kosztami (spełniającymi warunki klasyfikacji jako koszty kwalifikowane w ramach powyższej ulgi).